Rekonstrukcją zgryzu określa się wszystkie zabiegi, w wyniku których uzyskuje się zgodny z naturą czyli fizjologiczny kontakt powierzchni zębów górnych i dolnych. Dotyczy to zarówno swobodnego kontaktu łuków zębowych, ich dociskania, jak i zmieniającego się kontaktu podczas ruchu żuchwy w czasie żucia. Rekonstrukcja musi uwzględniać budowę stawu skroniowo-żuchwowego i przestrzenne umiejscowienie żuchwy względem stawu. Badanie takie wykonywane jest przez diagnostę z użyciem artykulatora. Na tej podstawie oraz na dokładnym badaniu pacjenta powstaje właściwy plan leczenia. Tak jak prawidłowe zwarcie stanowi ochronę dla własnych zębów pacjenta przed ich niefizjologicznym zniszczeniem, tak samo jest gwarancją ochrony prac protetycznych przed uszkodzeniami. Zgryz w skomplikowany sposób współpracuje z dwoma stawami skroniowymi, elementy te muszą do siebie idealnie pasować by mogły bezawaryjnie, a tym samym bezboleśnie pracować wiele lat.
Zęby stykają się w czasie żucia, przełykania śliny, odgryzania kęsów. Jeżeli zęby są “krzywe” lub starte dochodzi do nierównomiernego ich obciążania.
Objawia się to:
Stan taki może doprowadzić do bólu stawów skroniowo-żuchwowych, napięcia mięśni, bólu uszów, szumu w uszach, bólu głowy, pleców, gardła.
Leczenie takiego stanu polega na analizie zgryzu w artykulatorze i takiej odbudowie zębów, aby wszystkie zęby były równomiernie obciążone.